Nee, grapje. Helemaal geen stilte voor de storm. Storm voor de storm, dat is eigenlijk een veel passendere titel. Man, man, wat een week weer. Vorige week voelde ik me al niet fit, maar deze week zette dat door. Griepklachten inclusief koorts. Geen C. Supermoe. En op een gegeven moment superchaos. Joshua was even vergeten door te geven - en in de agenda te zetten - dat hij vrijdag, zaterdag en zondag met zijn broers een weekend weg zou gaan. Ik had zelf dingen gepland, waarbij besproken en afgesproken was dat hij dan bij Benjamin zou zijn. Ik had ook bereikbaarheidsdiensten staan – die ik, doordat ik opgeroepen kan worden, niet kan draaien als ik alleen met Benjamin ben. Ik kan er maar beter niet teveel woorden aan vuil maken, maar je kunt je voorstellen wat een ‘storm’ dit (lees: ik) geweest is.
Uiteindelijk heb ik een en ander kunnen regelen en kon hij wel gewoon die kant op.

Op de dag dat hij zou vertrekken, kwam de echte storm. Het advies was om de weg niet op te gaan en er werd name gewaarschuwd voor de kustgebieden. Drie keer raden waar Joshua naartoe zou gaan.. Vond ik natuurlijk ook weer wat van. Maargoed, drie broers, avontuurlijk aangelegd, die zijn natuurlijk wel die kant opgegaan (en ik kreeg achteraf pas te horen dat ze langs omvergewaaide vrachtwagens reden).  

Hoewel het best pittig was om na zo’n week van ziek zijn, alles alleen (Benjamin, Bailey, huishouden etc) te moeten draaien, heb ik ook genietmomenten gehad! En wat toch ook wel leuk is, en volgens mij ook goed voor je relatie, is om de ander even een paar dagen niet te zien, zodat je uit kan zien naar het moment waarop diegene weer terugkomt! Al met al viel het allemaal erg mee! En hoewel het voor mij wat chaotisch was, heeft Joshua enorm genoten en dat maakt mij natuurlijk ook weer blij!