Kleine kanttekening: Deze blog is geschreven op 9 januari 2017. Naast dat dit ruim 3,5 jaar geleden is, was mijn leven destijds nog heel anders. Bepaalde situaties die genoemd zijn, zijn dan ook niet meer actueel!

Het is maandag. Alleen met die drie woorden is er al genoeg gezegd. De wekelijkse start na het weekend, die door velen als zwaar wordt ervaren. Voor mij is maandag het staartje van het weekend; mijn enige dag in de week dat ik vrij ben. Of vrij.. beter plaats ik daar even twee hoge haakjes omheen. ‘Vrij’ dus. Vrij van mijn vaste werk, maar niet vrij van mijn bijbaan. Vrij van school, maar niet vrij van schoolwerk. Vrij om mijn eigen tijd (tot het eind van de middag) zelf in te vullen, maar er moeten wel huishoudelijke klusjes gedaan worden. Ja, ‘vrij’ dus.

Deze maandag was ook weer zo’n lekkere klaag-maandag voor mij. Er zitten een aantal deadlines van school aan te komen, waaronder een van de eerste deadlines voor het afstuderen. Dat ik vanavond moet werken bij de supermarkt – waar ik nog steeds mijn bijbaantje heb – komt mij totaal niet uit. Ik zoek daarom ook naar vervanging. Blijkbaar zijn er meerderen met deadlines, want het vinden van vervanging lukt me niet. Gelukkig is  een van de bazen die ik benaderde meewerkend, dus krijg ik – in ruil voor het werken op een ander moment – deze avond vrij. Jippie! Goed nieuws na een paar uur hard mopperend gezocht te hebben naar vervanging. De rest van de middag zet het mopperen helaas flink voort. School is in tegenstelling tot een van mijn bazen weinig meewerkend. Ik zal jullie het hele verhaal besparen, maar het komt er – naar mijn mening – op neer dat school momenteel behoorlijk aan het falen is, waar ik en mijn afstudeermaatje de dupe van zijn. Na een frustrerend gesprek met mijn afstudeermaatje, wat boze mails naar school en heel wat gescheld en gedoe verder, is mijn humeur nog verder naar beneden gezakt dan het NAP zou zijn na een hittegolf van een jaar. Man, man, man. Hetgeen waar ik de deadline voor heb wil overigens ook niet bepaald lukken. Mijn frustratie, woede en gemopper zit me dus alleen nog maar meer in de weg, want hierdoor is mijn concentratie nog verder te zoeken – en die was al zo hoog, ahum -. Alles is me nu teveel, dus dat wat ademt en leeft kan maar beter maken dat ‘ie wegkomt.

Na wat chagrijnige uitingen, start ik met koken. Met een boze blik scroll ik tijdens het koken, door de posts op Facebook en Instagram. En dan kom ik een plaatje met de volgende tekst tegen:

“Met een negatieve houding maak je een moeilijk pad alleen maar moeilijker. Ook al heb je een cactus gekregen, je hoeft er nog niet op te gaan zitten.”

BEMMM! Hoezo van toepassing op mijn dag van vandaag (en op vele andere dagen uit het verleden).

Deze opmerking heeft mij wel even aan het denken gezet. Ik raak vaak redelijk beïnvloed door wat ik voel en kan er dan niet al te snel uit komen (geldt gelukkig ook voor de positieve gevoelens). Vanaf nu zal ik deze tekst in m’n hoofd proberen te prenten op momenten dat de dingen niet helemaal gaan zoals ik het wil of gehoopt had. Ik wil meer gericht zijn op wat wel positief is (ondanks negatieve situaties), of minder lang en diep zinken in het negatieve.

Ik heb lang genoeg op die cactus gezeten, dus ik ga de stekels maar eens uit mijn billen weken in het heerlijke Whirlpool bad dat zich in ons huis bevindt. Later!