‘Shit, het is alweer 10.35 uur!’ denk ik, terwijl ik snel m’n laptop dichtklap, van de bank opspring en naar de spiegel in de gang versnel. Ik heb net nog zitten zoeken naar vakanties, want gisteravond werd bekend gemaakt dat de Griekse eilanden ‘dichtgegaan’ zijn. En laat ik nou nét een paar weken geleden een vakantie hebben geboekt naar Rhodos.. Dat liep overigens meteen al anders, want toen we boekten werd een paar uur later bekendgemaakt dat je verplicht een PCR-test, oftewel een corona-test, moest doen om het land binnen te komen. Die zag ik niet zo zitten, na de verhalen die ik er in mijn omgeving over gehoord had. Vorige week sprong ik dan ook zowat een gat in de lucht, toen bekend werd gemaakt dat die test niet langer verplicht was! En nu, een week later, is bekend gemaakt dat de Griekse eilanden van code geel, naar code oranje zijn gegaan.. Geen vakantie naar Rhodos dus.

Ik hoorde dit gisteravond en daarom was ik gisteravond in bed, en ook vanochtend, meteen in de weer met het zoeken naar mogelijkheden om toch nog op vakantie te kunnen. Nou is mijn brein al niet de rustigste, maar vanochtend was het helemaal een chaos. Ik liep weer eens achter de feiten aan, onder andere doordat ik te laat onder de douche was gestapt. Normaal doe ik dan meteen daarna mijn haar en make-up, voor ik wat anders doe, maar nu was ik zo druk met die vakanties dat ik achter de laptop kroop en dacht ‘dat komt later wel’. Het werd dan ook weer een race tegen de klok toen ik zag dat het alweer 10.35 uur was, en ik nog ‘alles’ moest doen. Om 11.00 uur zou mijn werkdag beginnen. Ik heb altijd een vaste volgorde waarin ik mijn haar en make-up doe. Nou stelt die make-up bij mij trouwens niet zoveel voor hoor, beetje wenkbrauwpotlood, mascara en een dagcrème. In de winter soms wat foundation. Ik doe altijd eerst het wenkbrauwpotlood, dan de mascara en tot slot de dagcrème. Tijdens deze routine schoot er van alles door mijn hoofd en voerde ik ondertussen nog een gesprek met Joshua. Ik stapte in de auto, om naar het werk te vertrekken, waar ik nét op tijd aankwam. Pfieuw.

Aan het begin van de middag wilde ik vertrekken om de boodschappen te gaan doen – tijdens WijUniek eten we namelijk gezamenlijk – en liep ik eerst nog langs de wc. Ik keek even kort in de spiegel en zag dat ik er anders uitzag dan anders. Ik liep weg, met gefronste wenkbrauwen, want ik kon niet ontdekken wat er nou anders was. Ik stapte de auto in, checkte kort de binnenspiegel voor ik achteruit reed en toen zag ik het. Was ik gewoon mijn mascara vergeten! Wát een blotebillengezicht zeg, oh oh oh. Zie foto hieronder!

Tyisch gevalletje ADHD weer dit, soepkip die ik ben. Ik heb vervolgens de rest van de dag mascara-loos rondgelopen, want ik ben niet zo’n type die zoiets standaard bij zich heeft. En nou schaam ik me gelukkig niet zó snel, maar wat was ik even blij zeg, dat de stagiaire in plaats van vandaag, gister zijn vlog al opnam!